Sen dziecka – sposoby na dobry sen maluszka

Dziecko długo płacze przy zasypianiu – wielu rodziców właśnie tak mówi gdy rozpoczyna naukę samodzielnego zasypiania. Płacze, wygina się, wpada w nie małą histerię. Dlaczego tak się dzieje i jak temu zaradzić? O tym dowiesz się czytając poniższy artykuł.

• Dzieci płaczą przy zasypianiu – powody
• Usypianie niemowlaka czyli jak położyć dziecko do snu bez płaczu
• Rutyna wieczorna do snu, czyli prawidłowa higiena snu

Przeczytaj: https://www.hejrodzice.pl/10-sposobow-na-zdrowy-sen-dziecka/

Płacz dziecka – kilka faktów

Wielu rodziców ma dużą barierę przed rozpoczęciem wprowadzania samodzielnego zasypiania u swoich dzieci. Tą barierą jest płacz dziecka. Boimy się, że dziecku staje się krzywda, bo przecież ono płacze. Dziecko nie potrafi pokazywać niezadowolenia inaczej niż płacząc. Jest to forma komunikacji ze światem. Nigdy nie wolno nie reagować na płacz dziecka albo być biernym. Rola rodzica ma polegać na wspieraniu, na pomaganiu, na towarzyszeniu w procesie zmian przy nauce samodzielnego zasypiania. Dlatego, że samo samodzielne zasypianie jest pracą nad nawykami i przyzwyczajeniami. 

Dzieci płaczą przy zasypianiu – dlaczego tak się dzieje

• Dziecko płacze, ponieważ wprowadzamy zmianę, wyciągamy je ze strefy komfortu, postępujemy inaczej niż jest nauczone i przyzwyczajone i tym samym jest sfrustrowane, może pojawić się złość, niepokój, czasem takie zachowania agresywne.

• Dzieci płaczą również ponieważ nie potrafią zasnąć inaczej niż do tej pory.

• Dzieci płaczą ponieważ w ten sposób komunikują potrzeby: głód, chłodno, ciepło.

• Dzieci płaczą, ponieważ rozładowują w ten sposób nagromadzone napięcie z całego dnia. Zdarza się na pewno nie raz, że Twoje dziecko płakało wieczorem bardzo długo, był to tzn nieutulony płacz, wynikający z przebodźcowania, przestymulowania. 

• Dzieci płaczą z powodu niedojrzałego układu nerwowego, dlatego że nie potrafią skomunikować się z mamą lub tatą inny sposób. Okazują swoje niezadowolenie, swoją frustracje.

Wróćmy do samodzielnego zasypiania. Jeżeli rodzice praktykują akty samodzielnych zaśnięć delikatnie, wiedząc jak to zrobić przed 4 miesiącem życia to najprawdopodobniej wtedy mamy dziecko, które nie protestuje i nie płacze, ma zbudowane takie nawyki i przyzwyczajenia, których nie chcemy zmieniać. Wtedy nie ma płaczu. Natomiast jeśli zaszczepiliśmy nawyki, które nie do końca są dla nas korzystne, które zaczynają nas męczyć i frustrować to niestety ale wtedy ten mniejszy lub większy płacz pojawi się. I trzeba się z tym zmierzyć. To nie będzie trwało długo, ponieważ wyciągamy dziecko ze strefy komfortu, pokazujemy mu  inną drogę do snu niż tą, którą zaszczepiliśmy we wcześniejszym okresie. W ciągu kilku dni ten płacz i protest gaśnie.

Higiena snu

Co wpływa na higienę snu? Po pierwsze zachowanie ciągłości snu. Czyli dbamy o to aby dziecko ten sen konsolidowało. W kursie “Dobry sen Twojego dziecka” jest m.in. opowiedziane dokładnie co zrobić aby wydłużać drzemki, tak by trwały dłużej niż 20-30 min. Na higienę snu wpływa również dobrze zbudowany rytuał, ilość drzemek, czas zasypiania wieczornego, to o której rano dziecko wstaje, ilość snu całodobowego, pory tych drzemek, czyli tzw okienka drzemkowe lub obserwowanie uśrednionych czasów czuwania u dzieci o tym również możecie usłyszeć w kursie.

Zobacz Kurs „Dobry sen Twojego dziecka”

Bardzo ważna jest regularność, rutyna, rytm, powtarzalność, przewidywalność. I najważniejsza, umiejętność samodzielnego zasypiania. Bardzo ważne jest to żeby wasze dziecko zasypiało i budziło się w tym samym miejscu. Zasypianie dziecka nie powinno być uzależnione od konkretnych przedmiotów, rekwizytów i konkretnych stymulacji. Dziecko powinno zasypiać i budzić się dokładnie w tym samym miejscu.

Bardzo ważne jest również to aby wprowadzać zasady i stawiać granice żeby wasze działania były spójne, przewidywalne, żeby rytuał, który zbudujecie był powtarzalny, przewidywalny, przejrzysty, spójny, łatwy, żeby każdy mógł go zrobić. 

Bardzo ważne jest poczucie bliskości i zabezpieczenie potrzeby bezpieczeństwa u dziecka, gdzie spełnimy tutaj tą rolę w fajnym, ciepłym, czułym rytuale. Rola rodzica nie powinna polegać na usypianiu dziecka a kładzeniu go spać. 

Warto wasze maluchy obdarzyć zaufaniem, że one sobie poradzą, że dadzą radę, że mogą spać w niewielkiej odległości od mamy i taty, że nic im nie zagraża, że posiadają kompetencje do samo wyciszenia, samoregulacji, samemu uspokojenia i ostatecznie do samodzielnego zaśnięcia.

Nie da się dziecka zmusić do spania jednak można je nauczyć żeby leżało sobie spokojnie w poczuciu komfortu, niewielkim oddaleniu od mamy i taty albo żeby odłożone dziecko do łóżeczka było w nim spokojne, w poczuciu komfortu i bezpieczeństwa w momencie kiedy jest czas dla mamy i taty. Regularny tryb życia to klucz do dobrze przespanych nocy i do ogólnej równowagi dziecka.

Rodzice, nie bójcie się tak bardzo płaczu dziecka, ale zawsze reagujcie. Reagujcie mądrze, cierpliwie i ze zrozumieniem. Nauka samodzielnego zasypiania nie oznacza wcale męczarni i potoku łez ale jeśli się na nią zdecydujecie to polecamy Wam kurs nagrany przez tzw. panią od spania, czyli konsultantkę snu Joannę Tunkiewicz, który został oparty na licznych konsultacjach z rodzinami – https://www.hejrodzice.pl/courses/dobry-sen-twojego-dziecka/